(อันนี้เป็นคำกล่าวของคนซอและฮ์คนหนึ่งที่กล่าวให้กับเพื่อนๆของเขาว่า).

ถ้ามีคน2คนมาหาท่าน คนแรกเอาเงินมาให้ท่าน คนที่สองมาขอซอดาเกาะห์จากท่าน แล้วท่านจะดีใจกับคนไหน? เพราะอะไรท่านถึงดีใจกับคนๆนั้น?...

ดังนั้นชายคนที่ซอและห์ดังกล่าวจึงได้บอกว่า เมื่อท่านดีใจกับคนที่เอาทรัพย์มาให้ท่าน ท่านก็เปนชาวดุนยา และถ้าท่านดีใจกับคนที่มาขอซอดาเกาะห์กับท่าน ท่านก็เปนชาวอาคิเราะห์. (เพราะอะไร)แท้จริงคนที่เขาดีใจกับกับสิ่งที่ผู้คนได้ให้กับเขาซึ่งของที่เขารัก ดังนั้นเขาได้ให้ท่านกับทรัพย์สินเท่ากับเขาให้ดุนยากับท่าน และคนที่มาขอซอดาเกาะห์กับท่าน เขาได้ให้ท่านคืออาคิเราะห์ ดังนั้นเมื่อท่านเปนส่วนหนึ่งของชาวอาคิเราะห์ดังนั้นท่านจงทำดีกับผู้ที่มาขอซอดาเกาะห์กับท่านให้มากกว่าคนที่นำทรัพย์สินมาให้...(หลังจากที่ได้กล่าวมานี้ปรากฎว่าบางส่วนของคนที่ซอและห์เมื่อมีคนมาขอซอดาเกาะห์กับเขา เขาจะเรียกให้หยุดและก็จะเชิญโดยกล่าวว่าเชิญๆคับผู้ที่นำความเพิ้มพูนให้แก่ฉันในวันอาคิเราะห์โดยไม่ได้เอาค่าจ้างอะไรเลย สมควรที่เรานั้นเมื่อเห็นคนยากคนจนคนเดินทางที่ลำบากก็ให้เรานั้นช่วยเมื่อรานั้นพอมีทรัพย์สินสิ่งดังกล่าวนั้น มันจะเปนกุญแจสวรรค์ให้กับเรา) ..วัสลาม...


ถอดความหมายมาจาก หนังสือ ฟัตวา อัลกุบรอ